Historie
Historie van De Nederlandse Club Côte d’Azur
1959 Oprichting Le Cercle Néerlandais 'De Hollandse Club'
In 1959 ziet de Hollandse Club het licht, als de Préfecture in Nice op 7 september van dat jaar de oprichting officieel erkent.
De drie voornaamste doelstellingen zijn: elkaar bijstaan in de soms moeizame contacten met de Franse autoriteiten, elkaar helpen beter te integreren in de plaatselijke gemeenschap en het bevorderen van de onderlinge contacten tussen de leden onderling.
Aan de wieg van deze club staan Fernand en Milly de Kuyper, Anthony en Ghislaine Rinck, Hugo Verkuyl, K. van Haeften, J. de Ridder en Richard Rinck.
Het is De Kuyper die, als zoon van de voormalige Nederlandse consul in Nice, de weg heeft gebaand bij de voorbereiding van de oprichting van de club, terwijl Verkuyl de verdienste heeft gehad de club de eerste jaren als voorzitter te leiden.
Maar dat niet alleen. Hij is in 1965 ook de initiator geweest van het nog steeds bestaande Nederlands Ondersteuningsfonds, bedoeld om behoeftige Nederlanders in deze regio die buiten hun schuld in de problemen zijn gekomen, te helpen.
1960-1980 20 jaar pais en vree binnen de club
De hoogtepunten van de Hollandse Club in de eerste 20 jaar van zijn bestaan waren vooral de festiviteiten ter gelegenheid van de diverse lustra. Zo kwamen onder andere de politici Jozef Luns en later Norbert Schmelzer de feestelijkheden opluisteren, maar ook Max Tailleur en Thérèse Steinmetz werden naar de Côte gehaald. Daarnaast namen de leden deel aan bridge-, golf-, jeu de boules- en wandelactiviteiten en werden er excursies en lezingen georganiseerd.
1980 Oprichting Uno Animo
Het jaar 1980 zal een memorabel jaar blijken voor de club. Naast de Hollandse Club wordt er een andere vereniging van Nederlanders in Zuid-Frankrijk en Monaco opgericht door J. van der Kleij en J. Logeman. Deze twee heren -en zij waren niet de enigen- wilden van het bestuur van de Hollandse Club gedaan krijgen dat de statuten veranderd zouden worden, om het mogelijk te maken een collectieve verzekering af te sluiten voor die leden die hier anders geen ziektekostenverzekering konden afsluiten, anders dan tegen zeer hoge kosten. Toen het bestuur hen aan aan het lijntje bleef houden, richten zij ten langen leste in 1980 eigenhandig een vereniging voor dat doel op, die de naam Uno Animo kreeg.
De nieuwe vereniging werd in 1981 ook door de Préfecture erkend, een vereiste voor het kunnen afsluiten van collectieve verzekeringen. Er werd ook een eigen periodiek uitgegeven, het Uno Animo Nieuws.
Veel leden ven de Hollandse Club werden, in eerste instantie om verzekeringstechnische redenen, nu ook lid van Uno Animo. De nieuwe vereniging ging van lieverlee ook eigen feesten organiseren, zodat er langzamerhand twee 'elkaar beconcurrerende' Nederlandse clubs naast elkaar ontstonden.
1982-1988 Naar twee aparte clubs of toch samensmelting?
De jaren 1982 tot 1988 zijn voor beide clubs roerige jaren, vooral op bestuursniveau. De leden zelf, die zoals gezegd veelal lid werden van beide clubs, namen deel aan activiteiten zonder zich af te vragen door wie het eigenlijk georganiseerd werd. Er was één lid dat zich ergerde aan die situatie. De jonge, sinds 1977 met z’n gezin aan de Côte gevestigde recreatie-ondernemer Ermert Wissink, vond de activiteiten van de oude ‘ingeslapen’ Hollandse Club niet passen bij de steeds jonger wordende Nederlandse populatie aan de Côte d’Azur. Ook de start van Uno Animo veranderde daar niet veel aan, maar vormde wel een doublure toen er soortgelijke evenementen werden georganiseerd. Toen er een plaats in het bestuur van Uno Animo vrij kwam, nam hij de uitnodiging direct aan, om, in 1982, in het bestuur gekozen te worden. Hij had maar één doelstelling en dat was de twee clubs samenbrengen.
Er wordt al in 1983 door beide clubs samen één groot galafeest georganiseerd, gepresenteerd door de ook al jaren aan de Côte woonachtige Willem Duijs. Een feest waarop niet alleen Tony Eyk maar ook het trio van Pim Jacobs met Rita Reys acte de présence gaven. Dat zijn de momenten dat beide besturen over samensmelting beginnen te praten.
Maar even later nodigde Uno Animo, geheel onverwachts en met tegenwerking van -een groot deel van- het bestuur van de Hollandse Club, Paul van Vliet uit naar Nice, voor een spetterende show.
Dit geeft aan waar de ruzie tussen de beide besturen om draait. Het bestuur van de Hollandse Club vindt dat Uno Animo buiten zijn boekje gaat door naast verzekeringsactiviteiten ook feesten en partijen te organiseren. Dit zou, vonden zij, voorbehouden zijn aan de Hollandse Club. Feit is dat er in die jaren, de ene keer een gezamenlijk feest wordt georganiseerd, en dan weer apart.
In 1983 dus samen een één feest, maar in 1984 viert de Hollandse Club zijn 5e lustrum in het Casino van Cannes met een optreden van Seth Gaaikema, terwijl Uno Animo even later de cabaretier Jan Blaaser en de ‘gevleugelde vrienden’ Pim Jacobs en Louis van Dijk, naar de Acropolis in Nice haalt, een avond opnieuw gepresenteerd door Willem Duijs.
Het is na het aftreden van de eerste voorzitter, dat Wissink in 1984 tot voorzitter van Uno Animo wordt gekozen (er zijn dan inmiddels 472 leden) en er vanaf 1985 wat meer schot in de toenadering komt, hoewel het bestuur van de Hollandse Club nog steeds voorwaarden stelt. Pas als er enkele oude bestuursleden van de Hollandse Club vervangen zijn en Chris Straman de nieuwe voorzitter wordt, lijkt de weg tot toenadering open.
In het Clubnieuws van de Hollandse Club van 3 maart 1987, lezen we dat de Koninginnedagviering tezamen met Uno Animo georganiseerd is en deze club dan 570 leden telt.
1988-1989 Van De Hollandse Club via Uno Animo naar De Nederlandse Club
Na een aantal vruchtbare gesprekken tussen de twee besturen komt er een formule tot stand die de voorzitters Chris Straman en Ermert Wissink ter goedkeuring aan hun leden gaan voorleggen: De oude Hollandse Club verandert zijn naam in ’De Nederlandse Club’ en fusioneert volledig met Uno Animo. De nieuwe Nederlandse Club krijgt een bestuur van 8 leden, met als voorzitter Straman, plaatsvervangend voorzitter Wissink, en verder mw. van der Kloot, hr. Zijlhouwer, mw. Lips, hr. Steenweg, mw. Vermaas en hr. Bertrams.
Deze laatste heeft al heel snel het Clubnieuws van de Hollandse Club samengevoegd met het, toen al als een handig boekje op A5-formaat verschijnende, Uno Animo Nieuws. Een combinatie die voortaan als het Holland Côte d’Azur Magazine door het leven zou gaan.
Uno Animo wordt uitsluitend voortgezet als verzekeringsclub en als verzekeringsdeskundige wordt Kick Roodhuyzen De Vries voorgedragen.
Als logo van de nieuwe Nederlandse Club wordt voorgesteld het Uno Animo logo te handhaven, het embleem dat hiernaast is afgebeeld. U herkent onderaan het Nederlandse rood-wit-blauw, links het Franse bleu-blanc-rouge, terwijl het rouge-blanc van Monaco rechts een plaats heeft gevonden. De ontwerper, industrieel vormgever Renier Birkhoff (zoon van de echtgenote van mede-oprichter Van der Klei van Uno Animo) heeft gekozen voor de driehoeksvorm van één ononderbroken lint om de onderlinge verbondenheid van de leden uit Monaco, Frankrijk en Nederland te symboliseren.
De nieuwe vereniging was een feit en telde ruim 600 leden (er waren er veel die ‘dubbel’ lid waren bij de twee clubs). Het ledental schommelt eind 1988/begin 1989 rond de 1000.
1990-2000 Rust en stabiliteit
Het laatste decennium voor het millennium wordt inderdaad gekenmerkt door volwassenheid. Al een jaar later heeft de club er weer honderd leden bij, in 1993 zijn het er al 1230.
De ‘oudere’ bestuursleden zien het succes van de samensmelting en beginnen zich stuk voor stuk terug te trekken. Het bestuur gaat door onder voorzitterschap van Ermert Wissink.
Werd de administratie nog altijd met de hand geschreven, Mieneke Lips luidt het computertijdperk in. Zij automatiseert de (leden-)administratie met de eerste door de club aangekochte computer.
In de nieuwe ‘politiek’ van de club is de aandacht sterk op het Magazine gericht, iedereen die lid wordt en dus contributie betaalt, krijgt zo ‘waar voor zijn geld’. Er wordt over het clubgebeuren geschreven en ook over interessante onderwerpen over het leven in Zuid-Frankrijk en Monaco. Het Holland Côte d’Azur Magazine is langzaam maar zeker de band tussen de Nederlanders in Zuid-Frankrijk en Monaco geworden. Het aantal leden groeit, er komen ook steeds meer jongere leden en onbekende en bekende Nederlanders bij, zoals Willem Duijs en Freddy Heineken.
De consulaten in Nice en Monaco en de Ambassade in Parijs ondersteunden De Nederlandse Club waar mogelijk.
De vele evenementen worden zo veel mogelijk ‘selfsupporting’, d.w.z. gefinancierd door hen die er aan deelnemen. Er zijn bridge-, golf-, tennis-, jeu de boules-toernooien, er wordt gewandeld, er zijn excursies en er zijn lezingen.
De banden met het Nederlandse bedrijfsleven werden hechter, ING, KLM, Heineken, die ook als sponsor van grote (kostbare) evenementen een bijdrage wilden leveren.
Er waren optredens van vele bekende artiesten uit Nederland, zoals de zangeressen Greetje Kauffeld, Liesbeth List en Thérèse Steinmetz met het zigeunerorkest van Andrei Serban, de klassieke violisten Theo Olof en Herman Krebbers, de pianisten Daniël Wayenberg, Pim Jacobs en Louis van Dijk, cabaretiers Paul van Vliet en Herman van Veen. Allemaal zijn ze in deze tien jaren wel naar de Côte d’Azur gekomen om de leden van De Nederlandse Club te entertainen, veelal op de meest prestigieuze locaties aan de Côte d’Azur.
Nieuwe bestuursleden werden voorgedragen en benoemd, vele leden hebben zich op allerlei manieren verdienstelijk gemaakt. Een opsomming zou te ver voeren. Een uitzondering moeten we maken voor Ermert Wissink, hij was 15 jaar bestuurslid, waarvan 13 jaar voorzitter en een belangrijke motor achter de samensmelting. In 1997 is hij teruggetreden, tijdens het laatste door hem georganiseerde evenement, een verrassingsconcert van Louis van Dijk in het openluchttheater van het bekende Château de Berne in Lorgues. De Nederlandse Club telde toen ongeveer 1500 leden.
2000-2010 Gestage groei
Jan-Pieter Glerum, Hans Liberg, Ivo Niehe, zomaar een greep uit de bekende Nederlanders die veel leden op de been brengen en zorgen voor ontspannen samenzijn. Daar staan de diverse al langer bestaande golf-, tennis-, wandel- en bridge-evenementen ook al om bekend.
Nieuwe activiteiten in deze jaren, als de jaarlijkse kerstmarkt ten behoeve van het Ondersteuningsfonds, het eveneens jaarlijkse bridgetoernooi voor alle leden, de meerdaagse reizen naar Rome, Istanbul en Praag maken heel wat tongen los, zodat veel nieuwe leden zich aanmelden. Met het gevolg dat het ledental van De Nederlandse Club bij het 50-jarig bestaan in 2009 bijna de 2000 haalde en daarmee wereldwijd de grootste Nederlandse vereniging in het buitenland was.
2010-2020 Behoud van het goede en vernieuwing waar nodig
Dit decennium begon mooi met een zeer geslaagde 4-daagse cruise over de Rhône van Martigues naar Lyon. Deze reis was georganiseerd door de Var-groep, een groep enthousiaste DNC-leden, die in dit decennium naast de Lyon cruise ook meerdaagse reizen naar o.a. Marseille, Uzès en Nîmes, Katharenland, Venetië en Madrid organiseerde. Ook organiseerde deze groep lezingen, gehouden door o.a. Cees Fasseur, Paul Schnabel, professor Maat, Jan Brokken en journalist/schrijver Pieter Waterdrinker. Daarnaast werden er (mede) door de Var-groep altijd goed bezochte stads-puzzeltochten georganiseerd in o.a. Aix-en-Provence, Nice , Saint-Tropez, Les Arcs-sur-Argens en Antibes.
Het Sinterklaasfeest, jaren weggeweest, keerde als zeer goed bezocht exclusief kinderfeest terug op het programma. Een aantal leden had aangegeven wat meer evenementen voor jongeren (met kinderen) en nog werkende leden in het DNC programma te willen zien. Het bestuur gaf deze leden faciliteiten en middelen om een eigen programma binnen de DNC aan te bieden en dat leidde al snel tot de oprichting van de commissie JOP in 2011. Naast het Sinterklaasfeest organiseerde JOP o.a. familiedagen, netwerkborrels, skiweekenden en later ook de Haringparty. Ook speelden zij een belangrijke rol bij de organisatie van de jaarlijks terugkerende viering van Koninginnedag (sinds 2013 Koningsdag).
Vast op de DNC agenda bleven naast Sinterklaas en Koningsdag de jaarlijkse Nieuwjaarsreceptie in het Carlton te Cannes (altijd zeer goed bezocht), het grote Dutch Open Golftoernooi en het Kerstconcert, eerst in Cabris, later in Seillans. Sinds het Lustrum van 2014 is daar als vast punt op de jaaragenda de meerdaagse autorally aan toegevoegd. Ook dit evenement mag zich altijd in een grote belangstelling verheugen. Drie maal (voor het eerst in 2009) werd een grote 7-daagse kunstexpositie georganiseerd. Hier toonden en verkochten de Nederlandse, alhier wonende kunstenaars/ leden hun werken. Een zeer gewaardeerd en druk bezocht evenement.
Ook nieuw en zeer goed bezocht waren de symposia die thema’s hadden als: ’Wonen in Frankrijk’, of ’Ondernemen in Frankrijk’.
Naast alle al genoemde evenementen werden er jazzconcerten georganiseerd en bloeiden de vaste activiteiten als tennis, golf, boules en bridge, waaraan een eigen bij de Franse federatie geregistreerde Rando-club werd toegevoegd.
Al deze mooie activiteiten en evenementen en het gezellige en bloeiende clubleven konden echter niet voorkomen dat sinds ongeveer 2015 het ledenaantal een neerwaartse tendens ging vertonen.
Langzaam maar zeker werd de club kleiner, hetgeen vooral te wijten was aan remigratie van een deel van onze oudere leden naar het vaderland . Daarnaast vestigden zich ook minder Nederlanders in onze contreien , waardoor de instroom van nieuwe leden ook terugliep.
Het bestuur (in wisselende samenstellingen) bleef echter, gesteund door een groep zeer actieve leden, vol goede moed, met enthousiasme en in goede sfeer uitvoering geven aan de doelstellingen van onze vereniging.
